İsviçre ve Kendimde Keşfettiklerim

     İnsanın kendisinde keşfettiklerinin ve keşfedebileceklerinin bir sınırı yok. Bir şehre ilk kez gitmek de insana çok şey keşfettiriyor. Bir ilişkinin içinde olmak da. Her şehir de, her ilişki de bir parmak izi gibi. Zürih bana korkmamayı öğretiyor. En son ilişkim de bana sivri yönlerimi değiştirmeyi, eksikliklerimi, kendi değerimi anlamayı öğretti. Bana iyi gelmediğini anladığım şeylerden uzaklaşmaktan da korkmamalıyım. Bazen bunun sebebi bir manipülasyondur, bazen yanlış insandır, bazen bir histir. İnsan kendisini güvende hissedemez. Bunun belli bir sebebi olmasına da gerek yoktur. Zihin örüntüleri takip eder ve ona göre karar alır. Buradaki mesele insanın kendisine duyduğu kararlılıktan vazgeçmemesi. Kendisinden emin olması. Seçimlerini ona göre yapması. 

   Eskiden beklentiler beni üzerdi. Hayal kırıklığına sürüklerdi. Şimdi ama şunu biliyorum, ben kendime yeterim. Birinin bana bir şey vermesine ihtiyacım yok. Ne bir duygu, ne bir düşünce, ne de öncelik. Buna ihtiyacım yok. İnsan en büyük acıyı kendi kendisine çektiriyor çünkü. Bazı yollar yalnız yürünmek zorundadır ki insan kendi kendisini inşaa edebilsin. Başka insanlar benim için milyonlarca hatta milyarlarca alternatif üretebilirler. Bana inadına öncelik vermek istemeyebilirler. Ama benim kendimden başka bir alternatifim yok. Ve yeni doğan her günde inadına kendimi beslemek ve üretmeye devam etmek zorundayım. Hayallerime hiç olmadığım kadar yakınım. Daha da yakın olduğum günler olacak. Bunları da size de ilham olsun diye yazıyorum. Kendinizden asla vazgeçmeyin. Kendinizle ilgilenmekten, kendinizi sevmekten, kendinize yetmekten asla ama asla vazgeçmeyin. Bu hayatı değerli kılan şey bu. Olmayan şeyler için de üzülmeyin çünkü hayat sürekli olarak yeniden bir olma hali. Olmayan şeyin belki sizi daha iyisi bekliyor nereden biliyorsunuz? 

 Zürih bana kendi kendime yetmem gerektiğini öğretti. O yüzden de en ilham aldığım şehirlerden biri olarak kalacak. 

  Neşe ve sevgiyle kalın!