Yerini Doldurmaya Çalıştıklarımız Üzerine
müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=FGGh1mFa4HQ
Ne kadar biricik ya da ne kadar vazgeçilmeziz hayatta?
Bu sorunun cevabını hem biliyorum diyebilirim, hem de bilmiyorum.
Kendisi için elbetteki vazgeçilmez insan.
Bir başkası içinse zaman zaman uğranan bir durak gibi. Ya da bir ses, bir görüntü, bir doku... Nesne... Çok nadir zamanlardaysa özne. Ama sadece bir durak. Belki de insanın en temelde kabul etmesi gereken şey budur.
Zamana mahkum olduğumuz ve bozunması kesin olan bu bedenlerde ruha yatırım yapmak lazım o yüzden.
Ve tüm bunları teker teker düşünüp ruhuma ulaşmaya çalıştığım anlarda ruhum bana diyor ki: 'Eşsizsin, sayısız olan diğer ruhlar gibi...'
O kadar mükemmel ve huzur veren bir düşünce ki bu, kendi varlığıma ulaşabilmek ve onunla mutlu olabilmek. Kayadan bile sağlam hissettiriyor.
Düşündükçe, ürettikçe, çizdikçe ve yazdıkça dönüşüyorum. Ve dönüştükçe, bazı şeyler önemsizleşiyor. Bazı şeyler de daha önemli hale geliyor.
Hayatı beslemek gibi, ilhamı, bilgiyi ve neşeyi gerçekten yayabilmek gibi...
Bu satırları yazarken gözlerim doluyor çünkü bugün geldiğim noktaya gelebilmek için çok uğraştım. Çok düştüm. Çok kalktım. Tekrar düştüm. Tekrar kalktım. Vazgeçmedim...
Vazgeçmemek çok önemli.
Ve bunu söylemek için erken bile olsa hayatta, yalnız kalmaktan ve bazen de anlaşılamamaktan korkmamak lazım.
Çünkü ruhun özgünlüğü bu hayattaki en ama en vazgeçilmez olan şey: Varoluşun özü...
Başkaları sırf sizi sevsin diye ondan ödün veremezsiniz. Toplumda normalleşmiş ama kalbinize ters gelen seçimleri yapamazsınız. Varoluşunuzu engellersiniz yoksa.
Çirkinleşeceğim, derimin buruşacağı, zihnimin bulanacağı, ya da bir avuç toprağa dönüşeceğim anda ben 'ne güzel özümle varolup, hayatı besleyebilmişim' demek istiyorum.
Ne günümüzde tapınılan unvanlar umrumda, ne de klişeleşmiş hayat modelleri.
İşte o yüzden korkum yok. Olmayacak da.
Sizin de olmasın.
Kendi özünüzü öyle iyi tanıyın ki, kendi kanatlarınızı öylesine geniş açın ki, hayat zaten güzellikleri kendiliğinden size sunsun.
Neşe ve sevgiyle kalın.
DİLARCE
Ne kadar biricik ya da ne kadar vazgeçilmeziz hayatta?
Bu sorunun cevabını hem biliyorum diyebilirim, hem de bilmiyorum.
Kendisi için elbetteki vazgeçilmez insan.
Bir başkası içinse zaman zaman uğranan bir durak gibi. Ya da bir ses, bir görüntü, bir doku... Nesne... Çok nadir zamanlardaysa özne. Ama sadece bir durak. Belki de insanın en temelde kabul etmesi gereken şey budur.
Zamana mahkum olduğumuz ve bozunması kesin olan bu bedenlerde ruha yatırım yapmak lazım o yüzden.
Ve tüm bunları teker teker düşünüp ruhuma ulaşmaya çalıştığım anlarda ruhum bana diyor ki: 'Eşsizsin, sayısız olan diğer ruhlar gibi...'
O kadar mükemmel ve huzur veren bir düşünce ki bu, kendi varlığıma ulaşabilmek ve onunla mutlu olabilmek. Kayadan bile sağlam hissettiriyor.
Düşündükçe, ürettikçe, çizdikçe ve yazdıkça dönüşüyorum. Ve dönüştükçe, bazı şeyler önemsizleşiyor. Bazı şeyler de daha önemli hale geliyor.
Hayatı beslemek gibi, ilhamı, bilgiyi ve neşeyi gerçekten yayabilmek gibi...
Bu satırları yazarken gözlerim doluyor çünkü bugün geldiğim noktaya gelebilmek için çok uğraştım. Çok düştüm. Çok kalktım. Tekrar düştüm. Tekrar kalktım. Vazgeçmedim...
Vazgeçmemek çok önemli.
Ve bunu söylemek için erken bile olsa hayatta, yalnız kalmaktan ve bazen de anlaşılamamaktan korkmamak lazım.
Çünkü ruhun özgünlüğü bu hayattaki en ama en vazgeçilmez olan şey: Varoluşun özü...
Başkaları sırf sizi sevsin diye ondan ödün veremezsiniz. Toplumda normalleşmiş ama kalbinize ters gelen seçimleri yapamazsınız. Varoluşunuzu engellersiniz yoksa.
Çirkinleşeceğim, derimin buruşacağı, zihnimin bulanacağı, ya da bir avuç toprağa dönüşeceğim anda ben 'ne güzel özümle varolup, hayatı besleyebilmişim' demek istiyorum.
Ne günümüzde tapınılan unvanlar umrumda, ne de klişeleşmiş hayat modelleri.
İşte o yüzden korkum yok. Olmayacak da.
Sizin de olmasın.
Kendi özünüzü öyle iyi tanıyın ki, kendi kanatlarınızı öylesine geniş açın ki, hayat zaten güzellikleri kendiliğinden size sunsun.
Neşe ve sevgiyle kalın.
DİLARCE
Yorumlar
Yorum Gönder