Farklı Bir Aşk Hikayesi: Gün Doğmadan Önce
müzik önerisi:https://www.youtube.com/watch?v=jrL-8jreWTU
Bazı filmler vardır sizi sizden alır, tekrar size götürür.
Benim için de 'Before Sunrise' öyle bir film.
Oldukça yalın görüntüsünün ve akışının altında bir sürü anlam gizli. Aşka dair izlediğim filmlerin en güzeli ve en gerçekçilerinden biri. Ayrıca seri halinde bu filmler ve karakterlerin yıllar içindeki değişimlerini de izleyebiliyorsunuz.
İki ana karakter var sadece. Celine ve Jesse. Onların diyalogları üzerinden ilerliyor film.
1995 senesinden...Ve bence o yıllar gerçekten de çok güzelmiş. En azından sosyal anlamda.
Bir kahve içmenin, dışarıda dolaşmanın, tüketilmemiş diyalogların ne kadar kıymetli olduğunu görüyorsunuz.
Ayrıca diyaloglar hiç yüzeysel değil. Karakterler birbirlerinin sadece düşüncelerine odaklanmış durumdalar. Çünkü birbirleriyle konuşmuş olmak ya da bir şeyler elde etmek için konuşmuyorlar.
İnsanlık olarak ne kadar zamandır bir şeyleri yapmış olmak için yapıyoruz gerçekten bilmiyorum. Ama bazen insan, hayatın doğal akışı içinde başka insanlarla buluşmayı, konuşmayı ve gerçekten anlamlı bir şeyler paylaşmayı özlüyor.
En acısı da bunun şu anki pandemiyle alakası olmaması.
Pandemiden önce de, dışarıda özgürce gezebiliyorken de durum birazcık böyleydi düşününce. Zihinlerimizin özgürleşmesi gerekiyor belki de en önce. Gerçekten diyaloglar kurabilmek için. Aynı frekansta buluşabilmek için.
Ayrıca senkronize olabilmek insanın en büyük ihtiyaçlarından da biri bence. Bunu göz ardı etmek büyük bir hata.
Bu filmin onu her izleyişimde bana hatırlattığı şey bu.
Senkronize olabilmek ve senkronize olunca peşi sıra gelen akış...
Siz de izler misiniz, izlemez misiniz; izlerseniz beğenir misiniz, bilmiyorum.
Ama bana ilham veren şeyleri paylaşmayı çok seviyorum.
Hepimize kalbinin sesini dinleyebileceği ve senkronize olabileceği daha çok ruha rastladığı güzel günlere.
Neşe ve sevgiyle kalın.
DİLARCE
Bazı filmler vardır sizi sizden alır, tekrar size götürür.
Benim için de 'Before Sunrise' öyle bir film.
Oldukça yalın görüntüsünün ve akışının altında bir sürü anlam gizli. Aşka dair izlediğim filmlerin en güzeli ve en gerçekçilerinden biri. Ayrıca seri halinde bu filmler ve karakterlerin yıllar içindeki değişimlerini de izleyebiliyorsunuz.
İki ana karakter var sadece. Celine ve Jesse. Onların diyalogları üzerinden ilerliyor film.
1995 senesinden...Ve bence o yıllar gerçekten de çok güzelmiş. En azından sosyal anlamda.
Bir kahve içmenin, dışarıda dolaşmanın, tüketilmemiş diyalogların ne kadar kıymetli olduğunu görüyorsunuz.
Ayrıca diyaloglar hiç yüzeysel değil. Karakterler birbirlerinin sadece düşüncelerine odaklanmış durumdalar. Çünkü birbirleriyle konuşmuş olmak ya da bir şeyler elde etmek için konuşmuyorlar.
İnsanlık olarak ne kadar zamandır bir şeyleri yapmış olmak için yapıyoruz gerçekten bilmiyorum. Ama bazen insan, hayatın doğal akışı içinde başka insanlarla buluşmayı, konuşmayı ve gerçekten anlamlı bir şeyler paylaşmayı özlüyor.
En acısı da bunun şu anki pandemiyle alakası olmaması.
Pandemiden önce de, dışarıda özgürce gezebiliyorken de durum birazcık böyleydi düşününce. Zihinlerimizin özgürleşmesi gerekiyor belki de en önce. Gerçekten diyaloglar kurabilmek için. Aynı frekansta buluşabilmek için.
Ayrıca senkronize olabilmek insanın en büyük ihtiyaçlarından da biri bence. Bunu göz ardı etmek büyük bir hata.
Bu filmin onu her izleyişimde bana hatırlattığı şey bu.
Senkronize olabilmek ve senkronize olunca peşi sıra gelen akış...
Siz de izler misiniz, izlemez misiniz; izlerseniz beğenir misiniz, bilmiyorum.
Ama bana ilham veren şeyleri paylaşmayı çok seviyorum.
Neşe ve sevgiyle kalın.
DİLARCE
Yorumlar
Yorum Gönder