23 Nisan
müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=CC5ca6Hsb2Q
Bugün 23 Nisan... İnsan düşünmeden edemiyor.
Geçip giden günleri, çocukluk düşlerini, o heyecanları...
Çocukluk insan yaşamının en güçlü çağı. Enerjinin en fazla olduğu ve yıpranmışlıkların en az olduğu çağ. İnsanın her şeyini değiştirmeye ve şekillendirmeye güç bulduğu yegane çağ. Belki de insanın hayatı olduğu gibi kabullenmeye eğilimlerinin en yüksek olduğu çağ.
Ama yetişkinler hayatı olduğu gibi kabul edemezken çocukların da büyüdükçe ve çocukluk çağı geride kaldıkça bu yetilerini yitirmekte olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Belki de 'hayatı olduğu gibi kabul etme' yi de bize hatırlatacak güzel bir gün bugün.
Çünkü hayatı olduğu gibi kabul ettikçe birey haline geliyoruz. Birey haline geldikçe kendimize karşı sorumluluklarımızı gerçekleştirdiğimiz için ailelerimiz sağlamlaşıyor, ailelerimiz sağlamlaştıkça toplumumuz ve toplumumuz sağlamlaştıkça da ulusumuz sağlamlaşıyor.
Çocuk sadece somut olarak varsa, soyut dünyası beslenmiyorsa bireyden de tam anlamıyla söz edemeyiz, dolayısıyla yukarıda sıraladıklarımdan da...
Derin bir nefes almalı ve düşünmeliyiz.
Kendi ulusumuzu, çocukluğumuzu ve eğer varsa çocuklarımızı düşünürken, kendi bireysel yolculuğumuzu da düşünmeliyiz. Kendi hatalarımızı, kendi sivri yanlarımızı, tutarsızlıklarımızı, korkularımızı, sevinçlerimizi, sevgiyi, hayatımızda sevgiyi çoğaltmamıza engel olan şeyleri.
Ancak bu şekilde güçlenebilir, ancak bu şekilde kendimize gelebilir, ancak bu şekilde birey, anne ve baba, aile, toplum ve ulus şeklinde var olabiliriz. Kendimizden başlayarak, kendi zehirli sarmaşıklarımızdan arınarak.
23 Nisan hepimize kutlu olsun!
Hayatlarımızdan neşe ve sevgi eksik olmasın.
Bugün 23 Nisan... İnsan düşünmeden edemiyor.
Geçip giden günleri, çocukluk düşlerini, o heyecanları...
Çocukluk insan yaşamının en güçlü çağı. Enerjinin en fazla olduğu ve yıpranmışlıkların en az olduğu çağ. İnsanın her şeyini değiştirmeye ve şekillendirmeye güç bulduğu yegane çağ. Belki de insanın hayatı olduğu gibi kabullenmeye eğilimlerinin en yüksek olduğu çağ.
Ama yetişkinler hayatı olduğu gibi kabul edemezken çocukların da büyüdükçe ve çocukluk çağı geride kaldıkça bu yetilerini yitirmekte olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Belki de 'hayatı olduğu gibi kabul etme' yi de bize hatırlatacak güzel bir gün bugün.
Çünkü hayatı olduğu gibi kabul ettikçe birey haline geliyoruz. Birey haline geldikçe kendimize karşı sorumluluklarımızı gerçekleştirdiğimiz için ailelerimiz sağlamlaşıyor, ailelerimiz sağlamlaştıkça toplumumuz ve toplumumuz sağlamlaştıkça da ulusumuz sağlamlaşıyor.
Çocuk sadece somut olarak varsa, soyut dünyası beslenmiyorsa bireyden de tam anlamıyla söz edemeyiz, dolayısıyla yukarıda sıraladıklarımdan da...
Derin bir nefes almalı ve düşünmeliyiz.
Kendi ulusumuzu, çocukluğumuzu ve eğer varsa çocuklarımızı düşünürken, kendi bireysel yolculuğumuzu da düşünmeliyiz. Kendi hatalarımızı, kendi sivri yanlarımızı, tutarsızlıklarımızı, korkularımızı, sevinçlerimizi, sevgiyi, hayatımızda sevgiyi çoğaltmamıza engel olan şeyleri.
Ancak bu şekilde güçlenebilir, ancak bu şekilde kendimize gelebilir, ancak bu şekilde birey, anne ve baba, aile, toplum ve ulus şeklinde var olabiliriz. Kendimizden başlayarak, kendi zehirli sarmaşıklarımızdan arınarak.
23 Nisan hepimize kutlu olsun!
Hayatlarımızdan neşe ve sevgi eksik olmasın.
Yorumlar
Yorum Gönder