Hayat Devam Ediyor
Müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=X6bB0IjFSqM&list=RDX6bB0IjFSqM&start_radio=1
Sarsıldım, birçoğumuz gibi ben de çok sarsıldım. Dış dünyadan, kalabalıklardan, 'insan' dan beslenen bir yapım var. Uzunca bir süre vapura binemeyeceğimi, metroya binemeyeceğimi sevdiklerimle, dostlarımla , bilgiyi paylaştıklarımla, öğrencilerimle buluşamayacağımı fark etmek beni çok sarstı.
Uyudum.
Uzunca uykulara teslim ettim kendimi.
Ağladım...
Çizdim, sonra da yırtıp attım.
Cevapları olmayan sorular sordum.
Sonra da fark etmeye başladım.
Hayat devam ediyor. Ve hayatta 'her problem aynı zamanda bir fırsat'.
Hayat durmadı. Evet şimdi kendini koskoca gören ve yağmacılığa asla bir 'dur' diyemeyen bizler, canlılık ve cansızlılık arasında gezinen mikroskopik bir varlık karşısından aciziz.
Düşünmenin vakti çoktan geldi bence.
'Neyi?' dediğinizi duyar gibiyim.
'Kendinizi, varlığınızı...'
'Yağmaladıklarınızı, acıttıklarınızı, sizi acıtanları, güçsüzlüğünüzü, gücünüzü...'
Mesele virus gibi gözükse de, virus değil. Mesele çok daha derin. Mesele 'bizleriz.' Mesele düşünmeden attığımız her adım, mesele yenildiklerimiz, mesele sağlam olduğunu düşündüğümüz kumdan kalelerimiz. Mesele sorgulamadan kabul ettiğimiz her bilgi. Mesele insanın insana yaptığı... Mesele Habil ve Kabil ile başlayan bu çekişme. Mesele paylaşamadıklarımız. Mesele doymayan benlikler... Mesele tükettikçe daha fazlasını isteyenler. Mesele göremeyenler... Mesele görünenin arkasına saklananlar. Görünmeyenler. Virüsü görüyoruz evet peki ama görünmeyenler?
Ve hayat devam ediyor.
Devinimleriyle, döngüleriyle, deneyimleriyle.
Gördüklerimizle, görmediklerimizle, korkuyla ve cesaretle.
Bir gün bu gezegendeki hayat tamamen bitecek. Ama o güne kadar asıl mesele bitmeyecek.
'İnsanın yenilgiye her defasında mahkum olduğu bu güce tapkınlığı, yağmacılığı, körlüğü ve kendisiyle olan savaşı.'
Bir bütünün parçası olduğumuzu fark ettiğimiz güzel günlere.
Neşe ve sevgiyle kalın.
DİLARCE
Sarsıldım, birçoğumuz gibi ben de çok sarsıldım. Dış dünyadan, kalabalıklardan, 'insan' dan beslenen bir yapım var. Uzunca bir süre vapura binemeyeceğimi, metroya binemeyeceğimi sevdiklerimle, dostlarımla , bilgiyi paylaştıklarımla, öğrencilerimle buluşamayacağımı fark etmek beni çok sarstı.
Uyudum.
Uzunca uykulara teslim ettim kendimi.
Ağladım...
Çizdim, sonra da yırtıp attım.
Cevapları olmayan sorular sordum.
Sonra da fark etmeye başladım.
Hayat devam ediyor. Ve hayatta 'her problem aynı zamanda bir fırsat'.
Hayat durmadı. Evet şimdi kendini koskoca gören ve yağmacılığa asla bir 'dur' diyemeyen bizler, canlılık ve cansızlılık arasında gezinen mikroskopik bir varlık karşısından aciziz.
Düşünmenin vakti çoktan geldi bence.
'Neyi?' dediğinizi duyar gibiyim.
'Kendinizi, varlığınızı...'
'Yağmaladıklarınızı, acıttıklarınızı, sizi acıtanları, güçsüzlüğünüzü, gücünüzü...'
Mesele virus gibi gözükse de, virus değil. Mesele çok daha derin. Mesele 'bizleriz.' Mesele düşünmeden attığımız her adım, mesele yenildiklerimiz, mesele sağlam olduğunu düşündüğümüz kumdan kalelerimiz. Mesele sorgulamadan kabul ettiğimiz her bilgi. Mesele insanın insana yaptığı... Mesele Habil ve Kabil ile başlayan bu çekişme. Mesele paylaşamadıklarımız. Mesele doymayan benlikler... Mesele tükettikçe daha fazlasını isteyenler. Mesele göremeyenler... Mesele görünenin arkasına saklananlar. Görünmeyenler. Virüsü görüyoruz evet peki ama görünmeyenler?
Ve hayat devam ediyor.
Devinimleriyle, döngüleriyle, deneyimleriyle.
Gördüklerimizle, görmediklerimizle, korkuyla ve cesaretle.
Bir gün bu gezegendeki hayat tamamen bitecek. Ama o güne kadar asıl mesele bitmeyecek.
'İnsanın yenilgiye her defasında mahkum olduğu bu güce tapkınlığı, yağmacılığı, körlüğü ve kendisiyle olan savaşı.'
Bir bütünün parçası olduğumuzu fark ettiğimiz güzel günlere.
Neşe ve sevgiyle kalın.
DİLARCE
Yorumlar
Yorum Gönder