2019'a...
müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=5YbaxSS5UsU
'Zamanın, kime dost, kime düşman olacağı bilinmez.' demiş Shakespeare.
2019 senesi dostum muydu, düşmanım mıydı çözebilmiş değilim.
Bir sürü duyguyu aynı anda yaşadım ama. Öfke, nefret, hayal kırıklığı, çaba... Aşk, umut, sevgi, neşe...
Tüm duyguların gölgesinde herkese inat, her şeye inat üretmeye devam ettim. Kendim olmaya cesaret etmeye de... Ve vicdanımın sesini dinlemekten tek bir an bile vazgeçmedim.
Çok güzel doğrularım da oldu, çok şey öğrendiğim hatalarım da.
Ocağıma incir ağacı dikmek isteyenler de oldu, kalbimin üzerine basıp geçen de...
Ağlamaktan gözlerimin şiştiği geceler de oldu, delicesine kağıt boyadığım, çizimler yaptığım sabahlar da...
Dolu doluydu.
Deneyimlemekten korkmadım çünkü.
En başta 'insan' olduğum bilinciyle hareket ettim çünkü.
Başkalarının kabulünü almak değil, kendi çocuk kalbimin kabulünü almak önemli oldu çünkü.
Sevdiğimde korkusuzca sevdim.
Ve o sevgiyi, ilgiyi, neşeyi en güzel şekilde akıtmak için çabaladım.
Anlattığımda korkusuzca anlattım.
Ve dürüsttüm.
Yağmaya karşı dik durmak, hakarete karşı hakaretle karşılık vermemek benim en büyük erdemlerim oldu; varlığımın kıymetini bilmemek ise en büyük ayıbım.
Anlamadılar, asla da tam olarak anlamayacaklar.
Var olduğu dönemde Tesla'yı, Dostoyevski'yi de, Davinci'yi, Frida'yı, Einstein'ı ve daha nicelerini de anlamadılar... Çünkü fark ve farkındalık oluşturmak istiyorlardı.Yaptıkları işlerde kalabalığın peşinden gitmeye değil, kendi üretimlerini, kendi özgün fikirlerini ortaya koymaya odaklandılar. Şimdi her biri birer ilham kaynağı...
2019 kendi özgünlüğümü ve üretimimi korumaya karar verdiğim yıl oldu özetle.
En net şekilde şunları öğrendim:
Deneyimin milyonlarla satın alınamayacak kadar değerli olduğunu ve sadece kusurlara odaklanacak kadar ahmak olan insanların kendi küçük çerçeveleri içinde yanlarında biri ya da birileri olsa bile ne kadar ıssız ve çorak kaldıklarını...
Gecenin en karanlık anında şafağın söktüğünü.
Hayata karşı ve kendinize karşı samimiyseniz, hayatın sizi asla boş çevirmediğini.
Ve küçük bir çocuğun gülümsemesinin de, gözyaşının da üzerine derince düşünülmesi gerektiğini.
İnsanca duruşunuzu ne pahasına olursa olsun bozmamanız gerektiğini.
Elveda 2019.
Zamanın içinde geçtiğim bir tünel, bir parçamsın.
Neşe ve sevgiyle kal.
Dilarce
'Zamanın, kime dost, kime düşman olacağı bilinmez.' demiş Shakespeare.
2019 senesi dostum muydu, düşmanım mıydı çözebilmiş değilim.
Bir sürü duyguyu aynı anda yaşadım ama. Öfke, nefret, hayal kırıklığı, çaba... Aşk, umut, sevgi, neşe...
Tüm duyguların gölgesinde herkese inat, her şeye inat üretmeye devam ettim. Kendim olmaya cesaret etmeye de... Ve vicdanımın sesini dinlemekten tek bir an bile vazgeçmedim.
Çok güzel doğrularım da oldu, çok şey öğrendiğim hatalarım da.
Ocağıma incir ağacı dikmek isteyenler de oldu, kalbimin üzerine basıp geçen de...
Ağlamaktan gözlerimin şiştiği geceler de oldu, delicesine kağıt boyadığım, çizimler yaptığım sabahlar da...
Dolu doluydu.
Deneyimlemekten korkmadım çünkü.
En başta 'insan' olduğum bilinciyle hareket ettim çünkü.
Başkalarının kabulünü almak değil, kendi çocuk kalbimin kabulünü almak önemli oldu çünkü.
Sevdiğimde korkusuzca sevdim.
Ve o sevgiyi, ilgiyi, neşeyi en güzel şekilde akıtmak için çabaladım.
Anlattığımda korkusuzca anlattım.
Ve dürüsttüm.
Yağmaya karşı dik durmak, hakarete karşı hakaretle karşılık vermemek benim en büyük erdemlerim oldu; varlığımın kıymetini bilmemek ise en büyük ayıbım.
Anlamadılar, asla da tam olarak anlamayacaklar.
Var olduğu dönemde Tesla'yı, Dostoyevski'yi de, Davinci'yi, Frida'yı, Einstein'ı ve daha nicelerini de anlamadılar... Çünkü fark ve farkındalık oluşturmak istiyorlardı.Yaptıkları işlerde kalabalığın peşinden gitmeye değil, kendi üretimlerini, kendi özgün fikirlerini ortaya koymaya odaklandılar. Şimdi her biri birer ilham kaynağı...
2019 kendi özgünlüğümü ve üretimimi korumaya karar verdiğim yıl oldu özetle.
En net şekilde şunları öğrendim:
Deneyimin milyonlarla satın alınamayacak kadar değerli olduğunu ve sadece kusurlara odaklanacak kadar ahmak olan insanların kendi küçük çerçeveleri içinde yanlarında biri ya da birileri olsa bile ne kadar ıssız ve çorak kaldıklarını...
Gecenin en karanlık anında şafağın söktüğünü.
Hayata karşı ve kendinize karşı samimiyseniz, hayatın sizi asla boş çevirmediğini.
Ve küçük bir çocuğun gülümsemesinin de, gözyaşının da üzerine derince düşünülmesi gerektiğini.
İnsanca duruşunuzu ne pahasına olursa olsun bozmamanız gerektiğini.
Elveda 2019.
Zamanın içinde geçtiğim bir tünel, bir parçamsın.
Neşe ve sevgiyle kal.
Dilarce
Yorumlar
Yorum Gönder