Etkiler
başlamadan evvel müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=QeYke08Xuws
Hayatımızın her evresinde yeni başlangıçlar var. Her evresinde yeni bir şeyler öğreniyoruz ve hikayemize yeni bir tuğla ekliyoruz. Farkındalık bütün bu evrelerde ve başlangıçlarda en büyük anahtar.
İnsanın kendini anlaması, kendinin farkına varması en ama en zoru. Çünkü insanlar olarak farklı görüntülere, farklı isimlere, farklı seçimlere ve yaşamlara ait olsak da, merkezimizde ortak bir öz olduğuna inanıyorum. Hayatın anlatma şekli sayılamaz kadar çok olsa da, cevaplar hep aynı öze çıkıyormuş gibi geliyor.
Çok fazla yanlışların olduğu, birbirimizin kurduna dönüştüğümüz bir dünyada yaşıyoruz. Değişmesi gereken milyonlarca şey varken, durup izlemenin ötesinde bir şeyler yapabiliriz oysa... Birbirimizi yargılamanın ötesinde, kimin kimden daha değerli olduğunu düşünüp kendi değersizlik duygularımızla ruhumuzu zehirlenmenin ötesinde... Günün sonunda bir avuç toprağız oysa. Neyin kavgasını ettiğimizi, neyin değerliliği ve değersizliğinin derdinde olduğumuzu keşke bulabilsem. Neden mi? Üretimin, varoluşa sürdürebilir bir şey katmanın ve insanlığımızı ortaya koymanın ötesinde her şey günün birinde yok olacak çünkü. Sonsuz hayallere sahip ama zamana hapsolmuş olan bizler, farkındalıklara ne kadar erken uyanırsak o kadar iyi.
Okuduğumuz okul değiliz. Aldığımız derslerin notları değiliz. Cüzdanımızdaki para değiliz. Altımızdaki araba, soyadımız, akademik ünvanlar, oturduğumuz ev... Hiçbiri ama hiçbiri değiliz.
Öyleyse neyiz diye soracaksınız bana.
Etkilerinizsiniz.
Kaç kişinin yüzündeki tebessüm olabildiğiniz şimdiye kadar? Hiç kurumuş bir bitkiye su verdiniz mi? Ya da sokak hayvanına? Hiç hayatı keşfetmeye çalışan küçük bir çocuğa ilk kez duyduğu bir şeyleri öğretmeyi denediniz mi? Sadece nefes alabildiğiniz için ne kadar şanslı olduğunuzu ve sağlıklıysanız 30 trilyon hücrenizin nasıl özenle çalıştığını fark ettiniz mi? Sorular sordunuz mu kendinize? En çok neyi seversiniz, bu gezegende en çok ne değişsin istersiniz. İyilik doğunca içinize, çoğaltmayı denediniz mi? Farklılıklara yargılarla değil anlamlar ve anlayışlarla yaklaşabildiniz mi? Sırf diğerlerinden daha değerli olacağım ben duygusuyla değil de, fayda sağlamak adına sabahlayarak çalıştınız mı hiç? En son neyden ilham aldınız? En son ilhamı çoğaltmak için ne yaptınız?
Durdurun artık dayatılan hayatı. Ve az evvel de söylediğim gibi fark edin, siz ne okuduğunuz okulsunuz, derslerinizden aldığınız notlarsınız ne de cüzdanınızdaki parasınız. Bir avuç topraksınız ve günün sonunda bıraktığınız etkiler kadar varsınız. Sahip olduklarınız, belki de o etkileri çoğaltma yolunda vesile olabilirler sadece. Neşe ile kalın...
Hayatımızın her evresinde yeni başlangıçlar var. Her evresinde yeni bir şeyler öğreniyoruz ve hikayemize yeni bir tuğla ekliyoruz. Farkındalık bütün bu evrelerde ve başlangıçlarda en büyük anahtar.
İnsanın kendini anlaması, kendinin farkına varması en ama en zoru. Çünkü insanlar olarak farklı görüntülere, farklı isimlere, farklı seçimlere ve yaşamlara ait olsak da, merkezimizde ortak bir öz olduğuna inanıyorum. Hayatın anlatma şekli sayılamaz kadar çok olsa da, cevaplar hep aynı öze çıkıyormuş gibi geliyor.
Çok fazla yanlışların olduğu, birbirimizin kurduna dönüştüğümüz bir dünyada yaşıyoruz. Değişmesi gereken milyonlarca şey varken, durup izlemenin ötesinde bir şeyler yapabiliriz oysa... Birbirimizi yargılamanın ötesinde, kimin kimden daha değerli olduğunu düşünüp kendi değersizlik duygularımızla ruhumuzu zehirlenmenin ötesinde... Günün sonunda bir avuç toprağız oysa. Neyin kavgasını ettiğimizi, neyin değerliliği ve değersizliğinin derdinde olduğumuzu keşke bulabilsem. Neden mi? Üretimin, varoluşa sürdürebilir bir şey katmanın ve insanlığımızı ortaya koymanın ötesinde her şey günün birinde yok olacak çünkü. Sonsuz hayallere sahip ama zamana hapsolmuş olan bizler, farkındalıklara ne kadar erken uyanırsak o kadar iyi.
Okuduğumuz okul değiliz. Aldığımız derslerin notları değiliz. Cüzdanımızdaki para değiliz. Altımızdaki araba, soyadımız, akademik ünvanlar, oturduğumuz ev... Hiçbiri ama hiçbiri değiliz.
Öyleyse neyiz diye soracaksınız bana.
Etkilerinizsiniz.
Kaç kişinin yüzündeki tebessüm olabildiğiniz şimdiye kadar? Hiç kurumuş bir bitkiye su verdiniz mi? Ya da sokak hayvanına? Hiç hayatı keşfetmeye çalışan küçük bir çocuğa ilk kez duyduğu bir şeyleri öğretmeyi denediniz mi? Sadece nefes alabildiğiniz için ne kadar şanslı olduğunuzu ve sağlıklıysanız 30 trilyon hücrenizin nasıl özenle çalıştığını fark ettiniz mi? Sorular sordunuz mu kendinize? En çok neyi seversiniz, bu gezegende en çok ne değişsin istersiniz. İyilik doğunca içinize, çoğaltmayı denediniz mi? Farklılıklara yargılarla değil anlamlar ve anlayışlarla yaklaşabildiniz mi? Sırf diğerlerinden daha değerli olacağım ben duygusuyla değil de, fayda sağlamak adına sabahlayarak çalıştınız mı hiç? En son neyden ilham aldınız? En son ilhamı çoğaltmak için ne yaptınız?
Durdurun artık dayatılan hayatı. Ve az evvel de söylediğim gibi fark edin, siz ne okuduğunuz okulsunuz, derslerinizden aldığınız notlarsınız ne de cüzdanınızdaki parasınız. Bir avuç topraksınız ve günün sonunda bıraktığınız etkiler kadar varsınız. Sahip olduklarınız, belki de o etkileri çoğaltma yolunda vesile olabilirler sadece. Neşe ile kalın...
Yorumlar
Yorum Gönder