Dilarce

 müzik önerisi:  https://youtu.be/l9i-0AX5sdo  ' Doğduğumuz andan ölene kadar hayatımız sürekli bir yolculuktur. Manzara değişir, insanlar değişir, ihtiyaçlar değişir, ama tren hep ileri gider. Hayat bir trendir. Tren istasyonu değil .' demiş Paulo Coelho. Ne kadar da doğru di mi?    Yıllar önce üzüldüğüm birçok şeye gülüp geçiyorum şimdilerde. Zihnimi zorlayan şeyler, canımı yakan, beni umutsuzluğa ve çaresizliğe sürükleyen şeylerin hepsi gelip geçiciymiş. Kızmıyorum, kırılmıyorum ve yargılamıyorum. Hayatın uzun bir yolculuk olduğunu bilen herkes, anlamlara sahip çıkabilmenin yolunun bu olduğ unu bilir ya da akıp gidebilmenin. 'Akmak...' ne güzel sözcük di mi? Asıl problem de tam burada başlıyor. Akıp gitmeye engel olan şeylerden vazgeçmek bir sanat ve zorlayıcı bir şey.    Eski düşünceler,  anıların gölgesi, geçmişteki travmaların acıları ve yanlış insanlarla bir arada olmak. Yanlış öğrenilmişlikler. Yanlış ilişkiler. Yanlış beklentiler. Yanlış ...