Yarayı Öptüm

müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=ePHisc6xsrE
   
    Keşke  diyorum bazen.
    Keşke insan parçalanan kalbini uhuyla yapıştırabilse.
    Keşke acısını çikolata yiyerek ve süt içerek unutabilse.
    Keşke silgiyle silebilse geçmişini.
    Keşke gidenleri döndürebilse.
    Ama olmuyor işte. Kalbi acıdan kamaşmış ve onu uyuşturmak yerine onu deneyimleyip anlamaya çalışanlara gelsin bu yazı benden. 
   Yaralar...
    En kötüleri de sonradan fark ettiklerimiz ve yıllar boyunca üzerimizde taşıdıklarımız.
    O kadar derin ki bazıları.
    Ama çok sevdiğim bir ablam var. Zihnimin anahtarlarını ona emanet ettim, bana ayna oluyor... Dedi ki 'izdirap çekmeyi bırakmak lazım Dilara, acıyı gerçekten yaşamak ve onu salmak lazım.'
Ne kadar doğru diye düşündüm. Ve acı patladı artık. Acı damarlarımda. Acıyı görüyorum. Acı zihnimde. Acı kalbimde.
    Varken yokluğunu çektiklerim yığılmış odamın bir köşesine.
    Hayaletler var. Acılar var. Kalp kırıklıkları...
    Aşabilecek miyim? Acının bastırdığı an verdiğim tek cevap bilmiyorum. Hayatın denklemleri hepsinden karışık.
    Yalnızlıklarım.
    Gözyaşlarım. Bir lodos balığı gibi çırpınıp duruşlarım.
    Duygularımın ağırlığı ve onlarla başa çıkabilmek için yaptıklarım. Yediklerim, kustuklarım, ağladıklarım, güldüklerim, çizdiklerim, yazdıklarım...
    İçimde kuruyanlar.
    İçimde yeşerenler.
    İçimde çiçeklenenler.
    Barışamadıklarım, küsüp durduklarım.
    Kalanlar, terk edenler.
    Ne yapacağımı bulamadım.
    Ben de yarayı öptüm. Kalben'in şarkısındaki gibi. Onu öptüm.
       

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dualite: İçimdeki Orman

Resim
 müzik:  https://youtu.be/-sWnEWpS_fA?si=aEQjL1fzVBnQo2a5  Uzun süredir sizlerle yazı paylaşmadığımı fark ettim. Zaman herkesten güçlü... İlhamı yaymak da.  Dünya tüm acı dualitesiyle bizi kendimizle yüzleştirirken ve ilk yetişkinlik hayatının gerçeklerini yaşarken insan kendi içindeki neşeyi ve başladığı noktayı unutabiliyormuş. Pandemi, deprem, global ekonomik kriz, başlayan ve devam eden savaşlar derken, herkesin dengesi bir şekilde bozulmuş durumda. Bu bireylerin de elinde olan bir şey değil. Kollektif bilinçte artarak çoğalan bir kirlenme, öfke ve vahşileşme dürtüsü. Canımı yakan tüm bu farkındalıkları da bir kenara atmam gerektiğini biliyorum.  Gezdim, gördüm, yaşadım ve günün sonunda kendime yaptığım yatırım ve içimdeki inanç olmasa bu dualitede tamamen yok olabilirdim.  Ama olmadım ve bu yazıyı yazabiliyorum. Bu yazıyı okuyan çoğunuzun da başına belki de benimle aynı, dualitenin içinde yok olma duygusunu oluşturan, farklı olay örgüleriyle ve kişiler...
Devamı

Cesur Yürek

Resim
 müzik önerisi:  https://youtu.be/gt4-lTrkYuE?si=1fskFeA1MytbjT9p Hayatın bir sürü ironisi içerisinde yine gelen ilhamla birlikte yazmak en güzel çare. Bana gelen bu ilhamı paylaşmak.  İkiyüzlülüğün normal karşılandığı bu çağda, gerçekleri söylemek 'Cesur Yürek' olmayı gerektiriyor. Ben artık bunu anladım. Peki ben neden cesur yürek olmayı seçiyorum? Ve sizler neden cesur yürek olmayı seçmelisiniz. Anlatıyorum: İnsanlar kendi söyledikleri yalanlara bile inanırlarken, şunu unutuyorlar hayat etkinin tepkisi ve günün birinde yaptıkları bu ikiyüzlü seçimler onların karşısına adım adım yığılacak. Çünkü insan en büyük yalanı aslında hep kendisine söyler. Herkesi mutlu etmeye çalışan, günün sonunda en büyük yalancı ve aslında kendisine de yabancıdır ya da yabancılaşmıştır da. Vicdansızlık da aslında bu noktada başlar. Çünkü her kalıba girmeye çalışanlar olsa olsa omurgasız canlılardır. Mesela yılanlar her köşeye ve deliğe girebilirler :) Hayatınızı omurgasız varlıklardan arındır...
Devamı

Mavi ve Anka Kuşu

Resim
 müzik önerisi:  https://youtu.be/WIh2mNWsz4Q?si=_sPsp_jen_8Fy7ZY Ansızın gelen ilhamı çok seviyorum. Bu yüzden de hemen bunu yazıya dökmem gerektiğini hissettim. Hayatın iniş çıkışları içerisinde yavaşlamayı seçtiğim bir dönem atlatırken, 'Mavi' bana ilham oldu. Yeni aldığım fırçalarım ise en büyük dostum. Dört tane mavi kağıt boyarken kendimi yeniden doğuyormuş gibi hissettim. Sanatla uğraşmanın en güzel yönü de bu işte. İnsan, devinimler içerisinden fırçasıyla çıkabiliyor. Bunu yaparken de kolaylıkla ilerliyor.  Burada aktarmaya çalıştığım ilham ise benim 'Mavi'ye boyadığım kağıtlarımla yaşadığım akışı sizin de birçok farklı alanda kendinize yaşatabileceğiniz gerçeği. Hayatta bizi heyecanlandıran ve mutlu eden şeyleri yaptıkça yeniden doğuyoruz çünkü. Üstelik tüm zorlukları ve akıp giden zamana rağmen. Bu bana çok mucizevi geliyor. Bu yüzden de dört kağıdıma tam dört tane 'Anka Kuşu' çizeceğim.  Bu kuşları da küllerinden doğmaktan korkmayan, hayatın içerisind...
Devamı