Dünya Daireden Bir Tepsi, Yalan Hepsi
müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=ZWyXaVanMCk
Bir nokta var hayatın içinde. Kaçımız onu şimdiye kadar yakalayabilmiş meçhul, kaçımız ondan koşarcasına kaçmış bilinmez ve kaçımız onun peşinden koşmuş tahmin edilemez. Öyle bir nokta ki o, hiçbir ölçüye sığmaz, hiçbir kalem ona dokunamaz, hiçbir elin onun üzerine değdiği görülmemiştir. Gören var mıdır, görenler sayıya sığar mı o da bilinmez. Hayata dairdir ve. Sadece kalbin bildiği bir dille konuşur, kalbe inen bir anlamla akabilir insanın ruhuna.
Kelimelere zar zor sığdırabildiğim o noktaya ne zaman yaklaşsam, ne zaman birkaç adım atacak olsam huzur da gelmeye başlıyor ardı sıra.
İnsanları, yalanları, boş lafları, kazık atanları boşveriyorum.
Maddeyle aktarabilen her şey anlamını yitiriyor.
Döngüler kalıyor. Ruh kalıyor.
Öyle bir dünyaya dalıyorum ki, ordan asla çıkmak istemiyorum.
Doyumsuzlukla beslenmiyor çünkü o dünya. En derin denizleri aratmıyor, belki de çöllerdeki kum denizleri gibi. Ansızın batmaya başlıyorsun tek fark batmayı da istiyorsun.
Ve daha iyi anlıyorsun.
İnsan söylediği her yalanın esiri.
İnsan zaferden sandığı her şeyin kölesi.
İnsan günün başında küçük bir hücre tanesi, günün sonundaysa sadece kuru toprağın tesellisi.
Ve bir soru sormak gerekirse çağın çarklıların da dönen bütün bu delilikler de nesi?
Oysa, dünya daireden bir tepsi, yalan hepsi.
Neşe ile kalın..
Bir nokta var hayatın içinde. Kaçımız onu şimdiye kadar yakalayabilmiş meçhul, kaçımız ondan koşarcasına kaçmış bilinmez ve kaçımız onun peşinden koşmuş tahmin edilemez. Öyle bir nokta ki o, hiçbir ölçüye sığmaz, hiçbir kalem ona dokunamaz, hiçbir elin onun üzerine değdiği görülmemiştir. Gören var mıdır, görenler sayıya sığar mı o da bilinmez. Hayata dairdir ve. Sadece kalbin bildiği bir dille konuşur, kalbe inen bir anlamla akabilir insanın ruhuna.
Kelimelere zar zor sığdırabildiğim o noktaya ne zaman yaklaşsam, ne zaman birkaç adım atacak olsam huzur da gelmeye başlıyor ardı sıra.
İnsanları, yalanları, boş lafları, kazık atanları boşveriyorum.
Maddeyle aktarabilen her şey anlamını yitiriyor.
Döngüler kalıyor. Ruh kalıyor.
Öyle bir dünyaya dalıyorum ki, ordan asla çıkmak istemiyorum.
Doyumsuzlukla beslenmiyor çünkü o dünya. En derin denizleri aratmıyor, belki de çöllerdeki kum denizleri gibi. Ansızın batmaya başlıyorsun tek fark batmayı da istiyorsun.
Ve daha iyi anlıyorsun.
İnsan söylediği her yalanın esiri.
İnsan zaferden sandığı her şeyin kölesi.
İnsan günün başında küçük bir hücre tanesi, günün sonundaysa sadece kuru toprağın tesellisi.
Ve bir soru sormak gerekirse çağın çarklıların da dönen bütün bu delilikler de nesi?
Oysa, dünya daireden bir tepsi, yalan hepsi.
Neşe ile kalın..
Yorumlar
Yorum Gönder