Bir Problemi Neden Çözemeyiz?
müzik önerisi: https://www.youtube.com/watch?v=qAEQ_30pIug
'Bir problemi neden çözemeyiz?' bugün masaya bunu yatırmaya karar verdim.
Bu sözü geçen problem bir matematik problemi de olabilir, hayatın içinde başka bir konuda da bir problem. Şunu fark ettim ki bir problemin ne olduğu önemsiz. Neyden doğduğu, neyde sona erdiği de. Önemli olan şey bizlerin ona yaklaşımı.
Hayatınız birbirine karışsa bile, kalabalıklar içinde yalnızlıkla sınansanız bile, kendi özgürlüğünüzden fersah fersah uzak olsanız da, bir eviniz yurdunuz olmasa dahi, eğer problem çözebilme yeteneğine sahipseniz, olaylar aşılacaktır.
Ama bizi bir sürü badireden kurtarabilecek problem çözebilme yeteneğinden bizi uzaklaştıran şey ne ve biz neden problemlerimizi çözemiyoruz asıl bunlar üzerine beyin fırtınası yapmayı istiyorum. Hatta mümkünse maddeler halinde:
Madde 1: Problemi anlamıyoruz, problem hakkında bilgimiz yetersiz.
Madde 2: Problemle daha önce hiç karşılaşmadık.
Madde 3: Problemi görmezden geliyoruz.
Madde 4: Problemin bir problem olduğunun farkında değiliz.
Madde 5: Problemi çözebilmek için konfor alanımızdan feragat etmeyi göze alamıyoruz.
Madde 6: Problemi çözebilecek güçte olduğumuza inanmıyoruz.
Madde 7: Problemlerle yüzleşme fikri bile bizi korkutuyor.
Madde 8: Ya da problem aslında yok.
Ben kendimce sekiz maddeye böldüm uzaklaştırabilecek nedenleri,tabi korteksi çalışan sağlıklı bir birey için. Bunlar çoğaltılabilir ya da duruma göre azaltılabilir.
Peki bu girdaptan çıkmanın yolu ne?
Problem çözebilme yeteneğinden uzaklaşmak, bütün problemleri çözebilmemize engel olacak şey olduğuna göre aslında bunun farkına vararak, bizden kaçan ve bütün kapıların anahtarını yutmuş olan en büyük balığı yakaladık ve ilk adımı atmış olduk.
İkinci adım ise ne olmalı?
Bana kalırsa problemlerimizi özgürce çözebilecek güce sahip olmak olmalı. Hem maddi hem manevi olarak o güce sahip değilsek, o gücü elde etmek olmalı. Çünkü ancak zihin olarak özgürleşmiş bir bireyin problem çözümü konusunda başarılı olabileceğine inanıyorum. Öbür türlü problemleri çözebilse bile, problemlerin çözümlerinin onu ulaştıracağı nokta sürdürülebilir olmayacak. Çünkü ancak zihin olarak özgürsek tutarlı çözümlerle ilerleyebiliyoruz. Tabi zihin olarak özgür olmanın büyük bir bedeli de var: Derin bir sorumluluk duygusu.
Üçüncü ve kendimce sunduğum son adım ise samimiyet.
İnsan kendisine ve dolayısıyla çevresine karşı kalben de zihnen de samimi olmadığı sürece hiçbir problemi tam olarak çözemez ve girdaplara sıkışıp kalır.
Bunları aştıktan sonra birçok problemin çözülebilir olacağına inanıyorum.
Güzel ve manidar bir alıntı ile bitirelim bu yazıyı:
Çözümde görev almayanlar problemin bir parçasıdır. (Goethe)
Neşe ile kalın.
'Bir problemi neden çözemeyiz?' bugün masaya bunu yatırmaya karar verdim.
Bu sözü geçen problem bir matematik problemi de olabilir, hayatın içinde başka bir konuda da bir problem. Şunu fark ettim ki bir problemin ne olduğu önemsiz. Neyden doğduğu, neyde sona erdiği de. Önemli olan şey bizlerin ona yaklaşımı.
Hayatınız birbirine karışsa bile, kalabalıklar içinde yalnızlıkla sınansanız bile, kendi özgürlüğünüzden fersah fersah uzak olsanız da, bir eviniz yurdunuz olmasa dahi, eğer problem çözebilme yeteneğine sahipseniz, olaylar aşılacaktır.
Ama bizi bir sürü badireden kurtarabilecek problem çözebilme yeteneğinden bizi uzaklaştıran şey ne ve biz neden problemlerimizi çözemiyoruz asıl bunlar üzerine beyin fırtınası yapmayı istiyorum. Hatta mümkünse maddeler halinde:
Madde 1: Problemi anlamıyoruz, problem hakkında bilgimiz yetersiz.
Madde 2: Problemle daha önce hiç karşılaşmadık.
Madde 3: Problemi görmezden geliyoruz.
Madde 4: Problemin bir problem olduğunun farkında değiliz.
Madde 5: Problemi çözebilmek için konfor alanımızdan feragat etmeyi göze alamıyoruz.
Madde 6: Problemi çözebilecek güçte olduğumuza inanmıyoruz.
Madde 7: Problemlerle yüzleşme fikri bile bizi korkutuyor.
Madde 8: Ya da problem aslında yok.
Ben kendimce sekiz maddeye böldüm uzaklaştırabilecek nedenleri,tabi korteksi çalışan sağlıklı bir birey için. Bunlar çoğaltılabilir ya da duruma göre azaltılabilir.
Peki bu girdaptan çıkmanın yolu ne?
Problem çözebilme yeteneğinden uzaklaşmak, bütün problemleri çözebilmemize engel olacak şey olduğuna göre aslında bunun farkına vararak, bizden kaçan ve bütün kapıların anahtarını yutmuş olan en büyük balığı yakaladık ve ilk adımı atmış olduk.
İkinci adım ise ne olmalı?
Bana kalırsa problemlerimizi özgürce çözebilecek güce sahip olmak olmalı. Hem maddi hem manevi olarak o güce sahip değilsek, o gücü elde etmek olmalı. Çünkü ancak zihin olarak özgürleşmiş bir bireyin problem çözümü konusunda başarılı olabileceğine inanıyorum. Öbür türlü problemleri çözebilse bile, problemlerin çözümlerinin onu ulaştıracağı nokta sürdürülebilir olmayacak. Çünkü ancak zihin olarak özgürsek tutarlı çözümlerle ilerleyebiliyoruz. Tabi zihin olarak özgür olmanın büyük bir bedeli de var: Derin bir sorumluluk duygusu.
Üçüncü ve kendimce sunduğum son adım ise samimiyet.
İnsan kendisine ve dolayısıyla çevresine karşı kalben de zihnen de samimi olmadığı sürece hiçbir problemi tam olarak çözemez ve girdaplara sıkışıp kalır.
Bunları aştıktan sonra birçok problemin çözülebilir olacağına inanıyorum.
Güzel ve manidar bir alıntı ile bitirelim bu yazıyı:
Çözümde görev almayanlar problemin bir parçasıdır. (Goethe)
Neşe ile kalın.
Yorumlar
Yorum Gönder