Dilarce

 müzik önerisi:  https://www.youtube.com/watch?v=Td9tYLNjSRc Bu yazıyı en son çizdiğim resimden ilham alarak yazıyorum. İsmi 'hayal gücünün kanatları'. Eserlerimden küçük imgeler barındırıyor. Ve ben hayal gücümün kanatlarına tutunup yol almayı çok seviyorum. Hayatın tek düze düzeni içerisinde, bir sanatçı için hayal gücü, can yeleği gibi bir şey.  Kullandığım her imgenin de hayal gücü yolculuklarımda ortaya çıksalar da gerçekliğe göz kırpan anlamları var.  Bazılarınızın da imgeleri fark ettiğini biliyorum.  Peki ya siz en son hayal gücünüzü ne zaman kullandınız? En son ne zaman hayal gücü yolculuklarınızda gerçeğe göz kırptınız? Ya da içinizdeki çocuğa gülümsediniz?  Neşe ve sevgiyle kalın!

 müzik önerisi:  https://youtu.be/WIh2mNWsz4Q?si=_sPsp_jen_8Fy7ZY Ansızın gelen ilhamı çok seviyorum. Bu yüzden de hemen bunu yazıya dökmem gerektiğini hissettim. Hayatın iniş çıkışları içerisinde yavaşlamayı seçtiğim bir dönem atlatırken, 'Mavi' bana ilham oldu. Yeni aldığım fırçalarım ise en büyük dostum. Dört tane mavi kağıt boyarken kendimi yeniden doğuyormuş gibi hissettim. Sanatla uğraşmanın en güzel yönü de bu işte. İnsan, devinimler içerisinden fırçasıyla çıkabiliyor. Bunu yaparken de kolaylıkla ilerliyor.  Burada aktarmaya çalıştığım ilham ise benim 'Mavi'ye boyadığım kağıtlarımla yaşadığım akışı sizin de birçok farklı alanda kendinize yaşatabileceğiniz gerçeği. Hayatta bizi heyecanlandıran ve mutlu eden şeyleri yaptıkça yeniden doğuyoruz çünkü. Üstelik tüm zorlukları ve akıp giden zamana rağmen. Bu bana çok mucizevi geliyor. Bu yüzden de dört kağıdıma tam dört tane 'Anka Kuşu' çizeceğim.  Bu kuşları da küllerinden doğmaktan korkmayan, hayatın içerisind...

 müzik önerisi:  https://www.youtube.com/watch?v=hN_q-_nGv4U Uzun zamandır kitap incelemesi yazmadığımı fark ettim. Elime geçen bu kitap gerçekten hoşuma gidince de fırsatı değerlendirmek istedim.  Kitabın yazarı C.James Jensen ve kitabın orjinal ismi 'Beyond the Power of Your Subconscious Mind'.  Kitabın genel düşüncesi, bilinç altına gönderilen tüm düşüncelerin, çevremizdeki gerçekliğe dönüşmesine dair. Güzel bir sözle başlıyor: 'Dünya üzerinde sadece insan kendi kalıplarını değiştirebilir. Sadece insan kendi kaderinin mimarıdır. Kuşağımızın en büyük devrimi, insanların zihinsel tavırlarını değiştirerek yaşamlarını da değiştirebileceklerinin keşfi olmuştur.' Kitap aynı zamanda insanın kendini koşullama şeklinin ,davranışları üzerindeki etkilerinden bahsediyor. Bu kısımda açıklanmış: ' 'İçlerindeki sonsuz zeka ve sınırsız sevginin altın madeninden habersiz olan çoğu kişi derin bir uykuda. İstediğiniz her şeyi oradan kendinize çekebilirsiniz. Aynı şekilde iki tü...

 müzik önerisi:  https://youtu.be/gt4-lTrkYuE?si=1fskFeA1MytbjT9p Hayatın bir sürü ironisi içerisinde yine gelen ilhamla birlikte yazmak en güzel çare. Bana gelen bu ilhamı paylaşmak.  İkiyüzlülüğün normal karşılandığı bu çağda, gerçekleri söylemek 'Cesur Yürek' olmayı gerektiriyor. Ben artık bunu anladım. Peki ben neden cesur yürek olmayı seçiyorum? Ve sizler neden cesur yürek olmayı seçmelisiniz. Anlatıyorum: İnsanlar kendi söyledikleri yalanlara bile inanırlarken, şunu unutuyorlar hayat etkinin tepkisi ve günün birinde yaptıkları bu ikiyüzlü seçimler onların karşısına adım adım yığılacak. Çünkü insan en büyük yalanı aslında hep kendisine söyler. Herkesi mutlu etmeye çalışan, günün sonunda en büyük yalancı ve aslında kendisine de yabancıdır ya da yabancılaşmıştır da. Vicdansızlık da aslında bu noktada başlar. Çünkü her kalıba girmeye çalışanlar olsa olsa omurgasız canlılardır. Mesela yılanlar her köşeye ve deliğe girebilirler :) Hayatınızı omurgasız varlıklardan arındır...

 müzik:  https://youtu.be/-sWnEWpS_fA?si=aEQjL1fzVBnQo2a5  Uzun süredir sizlerle yazı paylaşmadığımı fark ettim. Zaman herkesten güçlü... İlhamı yaymak da.  Dünya tüm acı dualitesiyle bizi kendimizle yüzleştirirken ve ilk yetişkinlik hayatının gerçeklerini yaşarken insan kendi içindeki neşeyi ve başladığı noktayı unutabiliyormuş. Pandemi, deprem, global ekonomik kriz, başlayan ve devam eden savaşlar derken, herkesin dengesi bir şekilde bozulmuş durumda. Bu bireylerin de elinde olan bir şey değil. Kollektif bilinçte artarak çoğalan bir kirlenme, öfke ve vahşileşme dürtüsü. Canımı yakan tüm bu farkındalıkları da bir kenara atmam gerektiğini biliyorum.  Gezdim, gördüm, yaşadım ve günün sonunda kendime yaptığım yatırım ve içimdeki inanç olmasa bu dualitede tamamen yok olabilirdim.  Ama olmadım ve bu yazıyı yazabiliyorum. Bu yazıyı okuyan çoğunuzun da başına belki de benimle aynı, dualitenin içinde yok olma duygusunu oluşturan, farklı olay örgüleriyle ve kişiler...

müzik önerisi:  https://youtu.be/wXhMqDotfLk  Yazmak ve rahatlamak...   Bu hayatta yaşadığım şeylerin toplamında ve dönüşümünde bir an geliyor ve sadece durmam gerektiğini biliyorum.   Duruyorum.      Evreleri var insanın. İlk önce deli bir açlıkla etrafta ve insanlarda cevapları aradığı bir evre. Sonra cevapların hepsinin kendinde gizli olduğunu anladığı bir evre.    Kurnazlığı zeka sananlar genelde ilk evrede takılı kalıyor. Durak durak gezerken kendine yabancılaşıyor. Ruhunu, kalbini ve duygularını unutuyor. Başkalarının fikirlerinin, zihinlerinin, enerjilerinin koleksiyoncusu oluyor.    İkinci evreye geçenlerse kendi halinde yaşamayı tercih ediyor. İnsanların birer durak değil, varoluşun diğer parçaları olduğunun bilincine varıyor. Böylece her an yeni bir doğum, her an yeniden bir dönüşüm yaşayabiliyor. Dolayısıyla sancılı olsa da, bu hayatı kendi 'gerçeklik' algısına yabancılaşmayanlar en güzel şekilde yaşayabiliyor. ...